خورشید شهر تو ۸ ساعت طلایی دارد اما خورشید شهر من تنبل تر از این حرف هاست،

شاید برای تو کسی پیدا شود که دیواری بین باد و شعله های آتشین سیگارت شود تا خاموش نشود،

کسی به نام صفورا لبخندی بر لبانت بنشاند،

و یا آدمی باشی که شیوه های مختلف خودکشی را اختراع کنی،

                      اما

 خورشید شهر من تنبل تر از این حرف هاست،

سیگار افکارم خیلی وقت است که خاموش است و کسی دیوار بین باد و او نشده که نجات پیدا کند،

کسی با نامی خاص همانند صفورا مرا به خنده وا نداشته.

راهی نماند جز خودکشی.....!!!

اما باز امایی دیگر سر خط می شود:

اما من مثل تو اینقدر با ذوق نیستم و اعصاب قویی ندارم که روش های مختلف خودکشی اختراع کنم، ولی یه پاکت سیگار مارلبورو ی پایه بلند خریدمو همیشه با خودم دارمش که اگه یه وقتی دیدمت بهت بدم تا یه روش جدید خودکشی که مخصوص خودم باشه بهم یاد بدیو آخرش بگی:«زندگی ما زندگی جالبیه * . بین تراژدی محض و کمدی ناب، دائم داره پیچ و تاب می خوره. یعنی یه جور غم انگیز خنده داره. یا شایدم یه جور خنده دار غم انگیز باشه. چیزی هم نیست که وسطشو پر کنه.همه ی نکبتی هم که دچارشیم مال همینه.... همین که هیچیمون حد وسط نیست * . هیچ چی مون.»   

 -------------------------------------------------------------------------------------                                                       

 -------------------------------------------------------------------------------------