وقتی تن راحتی داریم افسوس سر بر باد رفتمونو می خوریم!

                     ما همه این گونه ایم . . . ساده از دست می دهیم و سخت بدست می آوریم!

کاش لحظه ای قدر چیز های داشتمون رو می دانستیم و از دستشان نمی دادیم!

کاش می دانستیم خیلی ها حسرت داشتن آن را می خورند!

       اما ما آدم ها باز هم سرمان را به باد می دهیم تا شاید تن راحتی داشته باشیم!

شاید این سر اضافه است . . . شاید نباید هیچ وقت وجود داشت . . . و شاید در پی نسل های آینده دیگر چیزی به اسم سر وجود نداشته باشد!!!!!

     آنگاه چه چیزی را می خواهند بر باد دهند تا ، تا تن راحتی داشته باشند؟!!!

بدون شک آنها در راحتی کامل به سر خواهند برد آنها هرگز نخواهند مُرد، و شاید این تجربه ای است برای ما زمینی ها که وقتی مردیم دیگر سرمان را به باد ندهیم!!

                        به خاطر همین هم هست که می گویند زندگی پس از مرگ ابدی است ابدی . . .

بعداً نوشت: 

ديروز را سوزانديم براي امروز ؟ امروزمان را گذرانديم براي فردا و فردايمان ديروزي ديگر !!! اين است بازي پوچ ما انسانها